Malarstwo, jako forma sztuki posiada wyjątkowe wartości dla dziedzictwa narodowego i polskiego dorobku kulturalnego, w tym także łowieckiego. Malarstwo należy do sztuk, które obok literatury rozwijało się najwcześniej na ziemiach polskich. Początkowo reprezentowane było w formie drzeworytów, a następnie ilustracji. Polskie malarstwo rozwijało się pod znacznym wpływem twórczości wielu wybitnych artystów malarstwa zachodniego (głównie sztuki włoskiej, flamandzkiej i niemieckiej). Ogromny wpływ na poziom i możliwości rozwoju polskiego malarstwa miało zamiłowanie do sztuki możnych mecenatów, zwłaszcza przedstawicieli rodów królewskich. Od XIX wieku obok dominujących tematów historycznych i patriotycznych, rozwija się malarstwo krajobrazowe i rodzajowe, w tym także o tematyce łowieckiej. Tematyka łowiecka jako element malarstwa przyrodniczego obecna jest trwale w polskiej i światowej twórczości artystycznej. Największy rozkwit polskiego malarstwa łowieckiego nastąpił w XIX wieku. Od tego okresu dzieła inspirowane łowiectwem występują w twórczości wielu polskich artystów. O poziomie polskiego malarstwa łowieckiego w XIX i w XX wieku świadczą wybitne osiągnięcia oraz uznanie na międzynarodowych wystawach. Krzysztof J. Szpetkowski
|